EN-57 to trójwagonowy elektryczny zespół trakcyjny, przystosowany do niskich peronów, zwany popularnie jednostką. Składa się z trzech, nierozłączalnych w warunkach eksploatacyjnych, wagonów: dwóch rozrządczych (sterowniczych) i jednego silnikowego, który jest umieszczony w środku zespołu. Wagony rozrządcze oznaczane są jako ra (wagon rozrządczy a) i rb (wagon rozrządczy b). Wagon silnikowy nosi oznaczenie s. Każdy z wagonów posiada dwie pary drzwi dostępnych dla podróżnych. Ponadto wagony rozrządcze posiadają dodatkową parę drzwi umieszczonych blisko czoła jednostki. Drzwi te są, w przeciwieństwie do reszty, otwierane ręcznie.

     Zespoły EN57 były produkowane od 1961 do 1993 roku przez PaFaWag Wrocław. Wyprodukowano łącznie 1429 sztuk tych pojazdów. Obecnie uważa się, że jest to najdłużej produkowany pojazd szynowy na świecie. Protoplastą tego pojazdu była wysokoperonowa jednostka EW55.

     Przez ponad trzydzieści lat produkcji, pojawiały się różne wersje EN57. Najogólniej EN57 można podzielić na trzy serie:

    * seria do numeru 1113, charakteryzuje się bokami z ryflowanej blachy i czołem z trzema szybami
    * seria od numeru 1114 do numeru 1825 ma gładkie boki i trzy szyby na czole
    * seria od numeru 1900 do numeru 1953 ma gładkie boki i dwie szyby na czole (na wzór zespołu EW58)

     Jednostki o numerach od 201 do 206 są jednostkami składanymi ze sprawnych członów, jednostek które uległy wypadkom (np. EN57-204 ma dwa wagony ryflowane i jeden gładki).

     Jednostki EN57 są przystosowane do jazdy w trakcji ukrotnionej. Posiadają automatyczny sprzęg typu Scharfenberg. Z jednego wagonu rozrządczego można sterować najwyżej trzema wagonami silnikowymi. Każdy następny wagon silnikowy w składzie staje się wagonem biernym.

     Jednostki EN57 są w posiadaniu PKP Przewozy Regionalne, PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście i PKP Cargo. Jedna jednostka jest w posiadaniu PCC Rail Szczakowa S.A.. Ponadto kilkanaście jednostek zostało eksportowanych do Jugosławii oraz Włoch.

     W EN57 zastosowano przestarzały rozruch oporowy. W trzech jednostkach (o numerach 2001 - 2003) w ramach naprawy głównej zaimplementowano rozruch impulsowy, który się nie sprawdził i jednostki wraz z kolejną zmianą numerów otrzymały ponownie rozruch oporowy.

     W 2006 roku rozpoczęto przeprowadzać, współfinansowane ze środków Unii Europejskiej, modernizacje części jednostek należących do PKP Przewozy Regionalne. Zmieniane są m. in. ściana czołowa, stanowisko maszynisty i wystrój wnętrza, niezmieniony pozostaje układ rozruchu. Jednostki po modernizacji otrzymują numery od 2001 wzwyż (dla numerów 2001 - 2003 będzie to druga ich obsada).

   
DANE TECHNICZNE:

    * producent: PaFaWag Wrocław
    * układ wagonów w zespole: r+s+r (rozrządczy + silnikowy + rozrządczy)
    * liczba miejsc siedzących: 216 (po modernizacjach liczba ta się zmieniała)
    * prędkość konstrukcyjna: 110 km/h
    * ilość silników: 4 (po jednym na oś wagonu silnikowego)
    * producent silników: Dolmel
    * moc ciągła: 608kW lub po modernizacji 700 kW
    * przyspieszenie rozruchu: 0,5 m/s²
    * prędkość maksymalna: 110 km/h
    * masa służbowa: 123 Mg
    * długość ze zderzakami: 64,77 m
    * długość bez zderzaków: 63,97 m
    * hamulec: początkowo elektropneumatyczny systemu Knorr, później systemu Oerlikon